Historia Łubiana – wsi i parafii
Wieś Łubiana położona w malowniczej okolicy jeziora Granicznego w pobliżu Kościerzyny przyciąga licznych wczasowiczów i turystów z całej Polski, zwłaszcza z okolic Trójmiasta.
Nazwa wsi Lubna po raz pierwszy pojawia się w dokumentach już w 1284 roku, natomiast w 1597 r. ukształtowało się miano wsi Lubiano. W 1861 r. Łubiana, w której była huta szkła i szkoła, liczyła 336 mieszkańców. W czasie II wojny światowej, 26 .05.1944 r. partyzanci z “Gryfa Pomorskiego” stoczyli tutaj swoją największą bitwę z Niemcami.
Największą sławę w kraju i na całym świecie zyskała, i zyskuje do dnia dzisiejszego Łubiana, dzięki powstałemu na jej terenie w 1969 roku Zakładowi Porcelany Stołowej „Lubiana”. Od tego czasu datuje się dynamiczny rozwój tej miejscowości – powstają bloki mieszkalne i liczne domki jednorodzinne, w których w większości zamieszkują pracownicy fabryki porcelany.
Łubiana jako wioska przez długie lata należała do Parafii Świętej Trójcy w Kościerzynie. Wiosną 1968 r. ks. Kilian Felskowski, rezydent na ojcowiźnie w Łubianie, uzyskuje od biskupa Kazimierza Józefa Kowalskiego zgodę na otwarcie domowej kaplicy, z której mogą także korzystać starsi i dzieci. We wrześniu 1981 r. w domu państwa Wandy i Kazimierza Błaszkowskich powstaje punkt katechetyczny, w którym przez dwa lata, dojeżdżając z Kościerzyny, siostra Floriana ze Zgromadzenia ss. Niepokalanek prowadziła katechizację. W 1982 r. ówczesny proboszcz fary kościerskiej ks. kan. Kazimierz Gierszewski podejmuje pierwsze starania, aby w Łubianie utworzyć samodzielną placówkę duszpasterską. Za symboliczną opłatą nabywa działkę budowlaną od pani Anastazji Szulc. W dniu 1 lipca 1983 r. ówczesny biskup chełmiński Marian Przykucki kieruje do Łubiany ks. Bogdana Augustyniaka wikariusza parafii Przemienienia Pańskiego w Gdyni Cisowej. Zadaniem nowego duszpasterza było nie tylko wybudowanie kościoła i plebani, ale otoczenie opieką religijną i duchowe scementowanie zróżnicowanej społeczności. Tę społeczność stanowili rdzenni mieszkańcy wsi oraz licznie napływający z okolicznych parafii i całej Polski pracownicy do Zakładów Porcelany Stołowej. Odprawiane na placu Msze św. polowe gromadziły nie tylko mieszkańców Łubiany, ale licznych wczasowiczów, turystów i harcerzy, odpoczywających w czasie wakacji nad okolicznymi jeziorami. Błyskawicznie tworzy się komitet budowy kościoła, który gromadzi środki finansowe i materiały budowlane pod przyszłą budowę. Dnia 1 października 1983 r. ruszają pierwsze prace budowlane według projektu inż. arch. Jerzego Jurewicza z Gdańska i mgr inż. Kazimierza Linkowskiego z Gdyni. Dnia 26 października 1983 r. dekretem księdza biskupa Mariana Przykuckiego zostaje erygowana Parafia pw. Św. Maksymiliana Marii Kolbego w Łubianie. Już 8 grudnia w Święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny została odprawiona pierwsza Msza św. w dolnej części kościoła. Dnia 5 czerwca 1984 r. ordynariusz chełmiński ks. Biskup Marian Przykucki dokonał poświęcenia i wmurowania „kamienia węgłowego”. Parafia liczyła wtedy 1186 mieszkańców. Prace budowlane prowadzone były systemem gospodarczym, czyli przez miejscowych majstrów różnych specjalności. Wielu z nic już nie żyje, wielu jest w podeszłym wieku, ale aby nie zapomniało o nich obecne młode pokolenie, wymienię niektórych z nazwiska. Roboty murarskie wykonali panowie: Kazimierz Błaszkowski, Czesław Białek, Ryszard Hildebrandt, Józef Pepliński, Jan Smentek, Kazimierz Tabaka i Wacław Skwierawski. W sztuce ciesielskiej wysokie umiejętności wykazał pan Kazimierz Jereczek, a w pracach stolarskich pan Stanisław Nakielski i Antoni Pepliński z synem Jackiem. Pomocą w transporcie służyli panowie: Franciszek Breska z synem Tomaszem, Zygmunt Błaszkowski, Roman Niklas, Kazimierz Kulas, Franciszek Lass, Jan Ryngwelski i Leon Kulas. W wielu pracach uczestniczyli nie tylko starsi, lecz także młodzież, która w wolnych chwilach po szkole spieszyła na plac budowy.
Po 7 latach od rozpoczęcia budowy nadszedł uroczysty dzień dla parafii. Dnia 7 października 1990 r. biskup chełmiński Marian Przykucki dokonał konsekracji ołtarza i murów świątyni. Rok później, a więc w 1991 r. odbyła się kolejna uroczystość konsekracji dwóch dzwonów – pierwszy o imieniu Maryja i wadze 354 kg, drugi o imieniu Jan Paweł II i wadze 268 kg. Oba dzwony zostały wykonane w pracowni ludwisarskiej pana Saturnina Skubiszyńskiego z Poznania. W tym samym roku zakończono prace w kaplicy przedpogrzebowej, usytuowanej przy kościele. Jednocześnie trwały prace przy budowie plebani, zaprojektowanej przez tego samego architekta, którą wybudowano i oddano do użytku w ciągu dwóch lat, tj. w latach 1984-1986.
W 2008 roku została wykonana nowa elewacja kościoła, plebani oraz ogrodzenia całego terenu kościelnego. Z dniem 7.07. 2008 r. na własną prośbę z powodów zdrowotnych, za zgodą ks. biskupa, odszedł na emeryturę i zamieszkał na plebanii w Łubianie jako rezydent ks. kanonik Bogdan Augustyniak. Na jego miejsce został powołany nowy drugi proboszcz w historii parafii, dotychczasowy dziekan dekanatu lubiewskiego i proboszcz Parafii Matki Boskiej Różańcowej w Iwcu koło Tucholi ks. mgr Mieczysław Gajewski. W dniu 10 października 2008 r. w czasie uroczystej Mszy św. z okazji 25-lecia istnienia parafii został wprowadzony w urząd proboszcza przez Jego Ekscelencję księdza biskupa diecezjalnego Jana Bernarda Szlagę. Obrzęd wprowadzenia nowo mianowanego proboszcza odbył się przy udziale przedstawicieli duchowieństwa z terenu całej diecezji oraz licznie zgromadzonych wiernych łubiańskiej parafii.
Nowy proboszcz parafii ks. Mieczysław Gajewski w krótkim czasie zrealizował wiele inwestycji, wymagających nakładów finansowych. Przy pomocy firmy Lanieckiego z Pelplina zostało wymalowane całe wnętrze kościoła a w 2012 r. dach kościoła. Z inicjatywy ks. proboszcza Mieczysława Gajewskiego pozyskano dla parafii relikwie I stopnia głównego patrona św. Maksymiliana Marii Kolbego, które 8.10.2009 r. na stałe przekazał parafii Jego Ekscelencja ksiądz biskup diecezjalny Jan Bernard Szlaga. W 2011 roku, dzięki staraniom księdza proboszcza i członków NSZZ Solidarność przy Z.P.S. „Lubiana”,zostały sprowadzone do parafii relikwie I stopnia bł. ks. Jerzego Popiełuszki a w 2013 r. relikwie I stopnia Św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Podczas uroczystości 30-lecia parafii, w dniu 10.10.2013 r. ostatnie relikwie wprowadzili do kościoła zaproszeni przez księdza proboszcza Nuncjusz Apostolski w Polsce arcybiskup Celestino Migliore wraz biskupami pelplińskimi Ryszardem Kasyną i Wiesławem Śmiglem. W sierpniu 2015 r. wraz z pielgrzymami proboszcz ks. Mieczysław Gajewski przywiózł do parafii z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białymstoku relikwie bł. ks. Michała Sopoćko – spowiednika Św. Siostry Faustyny. Podczas odpustu parafialnego w dniu07.10.2018 r. zostały wprowadzone do kościoła przez biskupa Ryszarda Kasynę relikwie I stopnia Świętego Jana Pawła II,pozyskane przez księdza proboszcza.
Kościół ma kształt hali jednonawowej z obszernym prezbiterium wkomponowanym w wieżę, wysoką na 27 metrów, ściany kościoła mają 7 metrów wysokości o długości po zewnętrznych obrysach 39 metrów i szerokości 18 metrów. W nawie, w wygodnych ławkach, jest 300 miejsc siedzących a na chórze dodatkowe ponad 100. Granitowy ołtarz, ambonkę oraz tabernakulum zdobi metaloplastyka wykonana w pracowni Bronisława Zapalnikowa z Sopotu. Obraz w głównym ołtarzu został namalowany przez artystę malarza Władysława Gackiego – scenografa Teatru Pomorskiego z Bydgoszczy. Chrzcielnica została wykonana przez kamieniarza Jarosława Wieszałkę z Kościerzyny. Duża drewniana figura Św. Jana Chrzciciela została wyrzeźbiona przez Marka Lepka z Bytowa. Scena z łodzią i Janem Pawłem II została wykonana przez miejscowych stolarzy Zbigniewa Pellowskiego i Jana Peplińskiego według projektu ks. kanonika Bogdana Augustyniaka i uwspółcześniona przez ks. proboszcza Mieczysława Gajewskiego. Obok łodzi znajdują się relikwie Świętego Jana Pawła II w kole sterowym statku wraz z herbem papieskim w drzewie wykonanym przez ludowego rzeźbiarza Antoniego Lubeckiego z Radunia. Obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, feretrony z wizerunkiem św. Maksymiliana Marii Kolbego, Matki Boskiej Kościerskiej, św. Siostrą Faustyną i „Jezu ufam Tobie” został namalowany przez artystę malarza Romana Graszkiewicza z Lubawy. W kaplicy bocznej znajduje się drewniany ołtarz z obrazem błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki wykonany i ufundowany przez pracowników Zakładów Porcelany Stołowej „Lubiana” w Łubianie. Pod obrazem znajdują się relikwie I stopnia wspomnianego kapłana męczennika. Obok ołtarza Matki Bożej Nieustającej Pomocy znajduje się wnęka z relikwiami I stopnia Świętej Siostry Faustyny Kowalskiej i Jej spowiednika błogosławionego ks. Michała Sopośko, nad którymi wisi obraz przestawiający wspomnianą świętą. Obok relikwii stoi feretron przedstawiający wspomnianą wyżej Świętą. Obrazy bł. ks. Jerzego Popiełuszki i Św. Siostry Faustyny zostały namalowane przez miejscowego artystę Mariusza Marszewskiego. Na bocznym filarze obok ołtarza Matki Bożej Nieustającej Pomocy są wmurowane kamienie, przywiezione przez pielgrzymów z miejsc objawień Matki Bożej w Fatimie, Lourdes i Madjugorie oraz z Gietrzwałdu. W dniu 05.10.2013 r. została wmurowana pamiątkowa tablica z ziemią przywiezioną przez ks. Mieczysława Gajewskiego z Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu i miejsca katastrofy samolotu rządowego w Smoleńsku. Tablicę wykonała firma Murkam Leona Czerwińskiego. Pod chórem znajduje się tablica pamiątkowa z okazji 30-lecia istnienia parafii, poświęcona przez Nuncjusza Apostolskiego w Polsce arcybiskupa Celestino Migliore i biskupów pelplińskich Ryszarda Kasynę i Wiesława Śmigla, którą wykonał miejscowy kamieniarz Dariusz Bistroń. W maju 2014 r. parafię i Zakłady Porcelany Stołowej odwiedził ks. Kardynał Kazimierz Nycz Metropolita Warszawy. Na pamiątkę tego spotkania został posadzony dąb. Z okazji ważnych wydarzeń z życia kościoła i parafii zostały posadzone:
dąb BERNARD w dniu 10.10.2008 r. z okazji 25- lecia parafii przez bp. Jana Bernarda Szlagę,
dąb JAN PAWEŁ II w dniu 16.10.2012 r. z okazji rozpoczęcia ROKU WIARY,
dąb CELESTYN w dniu 10.10.2013 r. z okazji 30– lecia parafii przez Nuncjusza Apostolskiego w Polsce arcybiskupa Celestino Migliore wraz z bp. Ryszardem Kasyną i bp. Wiesławem Śmiglem,
dąb SANCTUS poświęcony przez bpa Ryszarda Kasynę podczas Diecezjalnego Dnia Młodzieży w dniu 13.04.2014 r. w Kościerzynie jako wotum wdzięczności za kanonizację Jana Pawła II,
dąb KAZIMIERZ poświęcony 21.05.2014 r. przez kardynała Kazimierza Nycza z okazji odwiedzenia Łubiany
brzoza z miejsca KATASTROFY SMOLEŃSKIEJ przywieziona i posadzona 22.07.2013 r. przez ks. Proboszcza Mieczysława Gajewskiego.
Obok kościoła z głazów i kamieni polnych pozostałych z budowy kościoła, została wybudowana grota z figurą Matki Bożej przywiezionej przez ks. Mieczysława Gajewskiego ze LWOWA na Ukrainie.
Ks. Mieczysław Gajewski
Proboszcz Parafii pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Łubianie